Het Engelse woord voor voorbede is ‘intercession’, dat betekent letterlijk: tussenbeide komen. Dat betekent: tussenpersoon zijn tussen God en je medemensen, in navolging van Jezus. Dat is een priesterlijke taak en opdracht van God die iedere gelovige heeft gekregen.
“Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, een heilige natie, een volk dat God zich verworven heeft om de grote daden te verkondigen van hem die u uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaarlijke licht.” – 1 Petrus 2:9
Paulus spreekt in het algemeen:
“Allereerst vraag ik dat men gebeden, smekingen, voorbeden en dankzeggingen verricht voor alle mensen…” – 1 Timotheüs 2:1
Aan deze brede oproep tot gebed mogen we gehoor geven. Bidden dus voor onze naaste familieleden en vrienden, onze gemeenteleden, onze buren, onze landgenoten en voor alle andere wereldbewoners.
Enkele voorbeelden uit de Bijbel van voorbede:
Bid vooral zo specifiek mogelijk en zo min mogelijk in algemene termen. Hoe duidelijker je gebed is, hoe beter je ook kunt nagaan of je gebed is verhoord. Voorbede doen voor iemand is als het ware Gods arm om iemands schouder leggen. Voorbede voor mensen die Gods hulp extra hard nodig hebben is een van de belangrijkste liefdedaden die we kunnen bedenken. Geen plek is verborgen voor Gods Geest en Gods invloed strekt zich uit over het hele heelal. Vanuit de verbondenheid met Jezus kun je overal zegen verspreiden door het gebed, terwijl het fysiek nu niet haalbaar is om daar te zijn. Mogelijk kun je je gebedspunten bijhouden op een lijst.